Μαΐστρος Καραμπάσης: «Δεν μπορώ να περιγράψω τη χαρά μου την ώρα της συγκομιδής»
Βιοκαλλιεργητής χωρίς αγκυλώσεις, με γνώσεις, πείσμα και όραμα. Στον πάγκο του γνωρίσαμε παλιές ποικιλίες πεντανόστιμης ντομάτας και μάθαμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας νέος αγρότης στην εποχή των capital controls.
«Δοκιμάσατε τις ντομάτες; Πώς σας φάνηκαν;»
«Καλές», απαντώ, αλλά δεν τον πείθω. Επιμένει. «Δηλαδή; Ποιες σας άρεσαν περισσότερο; Και το καρπούζι πώς ήταν;» Ο Μαΐστρος Καραμπάσης είναι καινούργιος στη βιολογική λαϊκή του Χολαργού, αλλά έμπειρος στην απευθείας επικοινωνία με τους πελάτες. «Χρειάζεται εμπιστοσύνη», λέει. Αλλιώς, άδικος κόπος το πήγαινε-έλα από τις Κροκεές Λακωνίας, όπου έχει το αγρόκτημά του, μέχρι τις βιολογικές λαϊκές της Αθήνας, 2 – 3 φορές την εβδομάδα.
«Εχω σκεφτεί να βάλω πωλητή, αλλά οι καταναλωτές βιολογικών προϊόντων θέλουν να βλέπουν τον βιοκαλλιεργητή. Βασίζονται στη σχέση εμπιστοσύνης με τον παραγωγό. Είναι καλύτερα λοιπόν να είμαι εδώ και να απαντήσω αυτοπροσώπως γιατί η ντομάτα έχει τρύπα, γιατί δεν είναι κόκκινη ή ακόμα και γιατί δεν είναι όσο γευστική θα έπρεπε». Πριν από μία περίπου δεκαετία, όταν ανέλαβε την αγροτική επιχείρηση του πατέρα του, 110 στρέμματα βιολογικό ελαιώνα, και ξεκίνησε την καλλιέργεια βιολογικών κηπευτικών και φρούτων υπαίθριων και θερμοκηπίου, έδινε τα προϊόντα στη χονδρική. «Συνεργαστήκαμε με εμπόρους και “τα βρήκαμε μπαστούνια”. Υπήρχε μεγάλη εκμετάλλευση, στέλναμε την εβδομάδα ενάμιση τόνο και τα 500 – 600 κιλά τα βάφτιζαν φύρα για να έχουν μεγαλύτερο κέρδος. Όμως, η ντομάτα έφευγε από εμάς διαλεγμένη. Λέγαμε “στείλτε μας πίσω το προϊόν να το διαθέσουμε εμείς”, αλλά ποτέ δεν το έστειλαν. “Καταργήσαμε” τους χονδρεμπόρους και ήρθαμε στις αγορές των βιοκαλλιεργητών στην Αθήνα».
Οι «παράξενες» ροζ ή κίτρινες στρουμπουλές ντομάτες με τράβηξαν στον πάγκο του. Ποικιλία Πηλίου, Καρδίτσας, πορτοκαλί, ροζ, μπατάλα. Ξέρω ότι οι ποικιλιακές ντομάτες σε ανταμείβουν γευστικά, αλλά πρέπει να τις προσέχεις και να προλάβεις να τις φας πριν χαλάσουν. «Οι παραδοσιακές ποικιλίες έχουν πολύ καλύτερη γεύση. Ομως δεν έχουν πολύ καλή εμφάνιση και είναι πολύ ευαίσθητες. Επηρεάζονται εύκολα από τις κλιματικές συνθήκες, καταστρέφονται στη μεταφορά», λέει ο Μαΐστρος, που επιμένει να προσπαθεί και με πολύ καλά αποτελέσματα.
Επιμένω στη γεύση. Γιατί πολλές φορές οι ντομάτες είναι τόσο άνοστες; «Η γεύση έχει σχέση με την ποικιλία αλλά και με άλλα πράγματα, το έδαφος, τη θρέψη. Τα φυτά είναι ζωντανοί οργανισμοί και έχουν καλή υγεία αν τρέφονται σωστά, όπως και οι άνθρωποι. Πάντως υπάρχουν και υβρίδια που έχουν πολύ καλά χαρακτηριστικά», απαντά.
Εισαγόμενοι «εχθροί»
Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία στη βιολογική καλλιέργεια; «Οι ασθένειες που δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις. Τώρα τελευταία έχουμε πολλούς εισαγόμενους εχθρούς. Πριν από 4 – 5 χρόνια ήρθε από τη Λατινική Αμερική η τούτα, μια μικρή πεταλουδίτσα που δεν έχει φυσικούς εχθρούς στη χώρα μας και έτσι εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα. Την πρώτη χρονιά που ήρθε στην Ελλάδα καταστράφηκε το 95% της παραγωγής ντομάτας. Από πέρυσι στη Λακωνία εμφανίστηκε ένα νέο ακάρεο, που προσβάλλει το φυτό χωρίς εμφανή συμπτώματα. Σε 10 – 15 ημέρες μπορεί να σου καταστρέψει την καλλιέργεια».
Ο Μαΐστρος φοίτησε στη Γεωργική Σχολή Θεσσαλονίκης και μετά σπούδασε τεχνολόγος γεωπόνος στο ΤΕΙ Καλαμάτας. Τι τον οδήγησε στη βιολογική γεωργία; «Εκανα την πτυχιακή μου στην υδροπονία, στην καλλιέργεια τριανταφυλλιάς σε πετροβάμβακα. Μετά σκέφτηκα ότι το να ξυπνάς το πρωί και να πηγαίνεις σε ένα χώρο δηλητηριασμένο δεν είναι ό,τι καλύτερο. Πήγα σε ένα συμβατικό θερμοκήπιο και δεν μπορούσα να αναπνεύσω από τα φάρμακα. Στο βιολογικό θερμοκήπιο μυρίζεις την ντομάτα, το αγγούρι. Ηταν και η εποχή ευνοϊκή, είχε μεγάλη άνθηση η βιολογική γεωργία, υπήρχαν ομάδες που ξεκινούσαν, επιστήμονες που ασχολούνταν». Σήμερα; «Νομίζω ότι από την αρχή ξεκίνησε στραβά λόγω των επιδοτήσεων».
«Εκτός από τους γραφικούς και τους πιστούς οπαδούς, μπήκαν στο παιχνίδι και πάρα πολλοί απλώς για να καρπωθούν τις επιδοτήσεις. Με τον καιρό φτάσανε οι άνθρωποι να νομίζουν ότι όλοι καλλιεργούμε μόνο για την επιδότηση. Χρειάζεται η επιδότηση, αλλά δεν είναι για να αγοράσεις αυτοκίνητο, είναι ένα εργαλείο για να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στις δυσκολίες της βιολογικής καλλιέργειας, στη μειωμένη παραγωγή, στο αυξημένο ρίσκο. Τώρα που κόπηκαν οι επιδοτήσεις, ξεκαθαρίζει κάπως η κατάσταση. Και παρά την κρίση, οι άνθρωποι που δοκιμάζουν τα βιολογικά δεν τα εγκαταλείπουν εύκολα». Στην ερώτηση τι θα ζητούσε ως βιοκαλλιεργητής δεν διστάζει καθόλου να απαντήσει: «Θα ήθελα να έχω περισσότερη υποστήριξη στην καλλιέργεια. Οι συνάδελφοί μου σε πολλές χώρες της Ευρώπης έχουν στο οπλοστάσιό τους για λίπανση και φυτοπροστασία 500 προϊόντα και εγώ έχω το 1/10. Ενώ υπάρχουν προϊόντα που μπορούν να μας λύσουν τα χέρια, δεν τα έχουμε διαθέσιμα στη χώρα μας».
Ο Μαΐστρος είναι γιος όψιμου αγρότη. Ο πατέρας του γύρω στα 40 αποφάσισε να εγκαταλείψει με την οικογένειά του την Αθήνα για τις Κροκεές και μέσα σε λίγα χρόνια έστησε μια αγροτική επιχείρηση. Ο ίδιος ανέλαβε την επιχείρηση το 2004 και δεν έχει τις αγκυλώσεις των παραδοσιακών αγροτών – έτσι το έκανε ο παππούς μου, έτσι θα το κάνω κι εγώ. Επίσης, επέλεξε συνειδητά να γίνει αγρότης και δεν το αλλάζει.
«Είναι πολύ απαιτητική δουλειά. Χειρωνακτική εργασία, ψυχολογική κούραση, ελάχιστος προσωπικός χρόνος. Αν όμως σου αρέσει να δημιουργείς, είναι ιδανικά. Παίρνεις ένα σποράκι, το φυτεύεις, το μεγαλώνεις, το φροντίζεις και φτάνεις να πάρεις καρπό και να ζεις από αυτό. Δεν μπορώ να περιγράψω τη χαρά μου την ώρα της συγκομιδής».
πηγή: Η Καθημερινή, Γαστρονόμος, 15 Δεκεμβρίου 2015
No comments.